به نام آنكه آنقدر التماسش كردم تا او را به من دادو عشق را بهانه اي براي زيستن قرار داد.                      یک تکه سلام و چند نقطه چین به احترام ورود قشنگتان..... تمام نوشته هايم تكه تكه هاي قلبمه كه بر روي صفحه مينويسم و اون رو تقديم ميكنم به:قلبي كه تنها ماند, به آن غروري كه زير پا له شد,به دستي كه از نوازش محروم گشت ,به آن چشمي كه بغضش شكست , آن لبخندي كه بر لب خشكيد و به آن سينه اي كه درد انتظار را تا ابد در خود مدفون كرد .                                                                                                                

سلام به تو تنها عقاب آسمان دلم    

آن زمان که از دست طوفان های سهمگین روزگار با قلبی شکسته وبالهای زخمی به کویر تنهاییم قدم گذاشتی ...

چشمانم را به نگاه پر از غم تو دوختم همراهت شدم و تو همنفسم...

  تکه تکه وجودم رو به زخمهایت پیوند زدم مرحم قلب شکسته ات شدم دستانت را در دست گرفتم و پا به پات تا ته دنیای عشق رو فتح کردم

نبض زندگیم رو با صدای ضربان قلبت تنظیم کردم و ضربان قلبم رو به صدای نفسهات...

از اینکه کنارت بودم و گام به گام همراه تو خوشحال بودم و شاد ...گفتی مثل آب زلال نیستی ...

گفتی صفت عقاب رو نداری ...

اهمیتی ندادم چشمهایم را بستم و لبانم را در آغوش لبانت رها کردم

تک تک خواسته هام رو به خاطر تو درون صندوق قناعت دفن کردم تا حتی ذره ای به خاطر خواسته هام نیازارمت آخه من جز خودت خواسته دیگه ای نداشتم فقط خودت رو میخواستم و خودت...

نمیدونم چی شد؟؟؟ ...

نفهمیدم گناهم چی بودکه دستامو رها کردی و رفیق نیمه راهم شدی؟...

نفهمیدم چرا ساده از اون همه عشق گذشتی

اینقدر ساده از من گذشتی ...

از وقتی که کوچ کردی آسمان دلم تیره و تار شد خالی شد

 تمام شادی ها و لبخند رو با خودت بردی ...

مدتهاست که لبخند با لبانم نا آشناست...

 ابرهای دلم آنقدر باریده که سیل در مقابلش قطره ای از دریاست...

چشمانم مدتهاست که به افق چشم دوخته شاید روزی باز گردی ...

تو کنارم بودی و این یک رویا نبود...نه خواب هم نبود. چه قدر برای رسیدن به

این لحظه از ته دل دعا کرده بودم چقدر خدا را فریاد زده بودم و تو حال کنار منی

---

و آرام در خواب به چهره ات نگاه کردم. به ابروهات به پلکای بستت به لبات آرام

---

دستی به صورتت کشیدم و آرامتر لبم را به لبت نزدیک کردم و طعم شیرین

---

بوسه را احساس کردم.چه قدر آسمانی در خواب بودی اگر تا ابد تورا نظاره

---

میکردم باز سیر نمی شدم چه قدر منتظر این لحظه بودم ...من ..تووخدامون

---

تنها ...من با تو حرف میزدم با تو عزیز در خواب درد دل کردم آری عزیز کجا بودی

---

اون شبهایی که بی تو پرپر میزدم اون شبهایی که به هوای دیدن چشمات

---

تموم خوابهام رو بی تو پس میزدم .کجا بودی اون شبهایی که از غم عشقت به

---

دل پاره پاره ام خنجر میزدم.کجا بودی اون شبهایی که اسمتو با ستاره های

---

شب رو آسمون می نوشتم اون شبهایی که از غم نبودنت مانند دیوانگان از تو

---

به تو پناه می آوردم و سیل اشکم روان بود.تو کجا بودی....؟؟؟؟؟؟                                         باورم نمی

---

شد تو کنار من باشی ...تو پیش من بودی و من دیگر منتظر نبودم امشب شب

---

مرگ گریه هام بود و من غم دوریت غم ندیدنت را از دل تکوندم.من تو را با تمام

---

غمها وغصه هایت ..شادی و خنده هایت پذیرفته بودم و تو هر که بودی هر چه

---

که بودی من عاشقش بودم من از پشت پلکهای بسته ات غم دلت رو می

---

خوندم .. من از سکوتت دوستت دارم را می شنیدم ...اما یه ترسی تو وجودم

---

بود و نمی دونستم چیه ؟؟؟فقط می ترسیدم که این رشته محکمو روزی رها

---

کنی....

---

تجربه اومدنت و موندنت یه دردی داشت مثل رفتنت ...وقتی که رفتی انگار

اصلا نبودی انگار اصلا ندیده بودمت به جای خالی از تو نگاه کردم بوی تنت توی

---

اتاق پیچیده بود با تمام وجود نفس کشیدم شاید تا ابد بوی تو درون وجودم

---

درون نفسهام بمونه... چه دردناک بود رفتنت و قلبم از درد رفتن تو فشرده

---

شده بود و سقف گریم بر روی جای خالی از تو ریخت

---

سالها گذشت سالهای دوراز تو ..

سالهای بی تو بودن سالهای بی تو نفس کشیدن ...

روزی که رفتی نهال کوچکی گوشه ی باغچه ی حیاط تنهایی قلبم کاشتم هر روز با آب انتظار دیدگانم سیرابش کردم و حال تبدیل شده به درختی تنومند..

درختی که ریشه های انتظارش در تمام رگهای بدنم ریشه دوانده و هنوز منتظر تو هستم و در جستجوی توشاید جایی درون کوچه تنهایی کسی پیدایت کنم ..

یا شاید درون قلب پر ازدحام و شلوغ کس دیگری بیابمت ..تا درون قصر پر از مهر و محبت قلبم جایت دهم.

کجایی عزیز... من هنوز منتظر آمدنت هستم !

 نکنه درون کوچه پس کوچه های قلب کسی راه برگشت را گم کرده ای یا شاید درون قلب کسی زندانی شده ای ؟

نکنه دست نوازش آدم مهربونی راه برگشت رو از یادت برده اما من باز یک منتظرم...

سالهاست که قلم به دست نگرفتم تا از تو برای تو بنویسم ؟!!!

دیشب به خوابم اومدی چه قدرزیبا و مهربون بودی چه قدر دلم برات تنگ شده بود

توی خواب میدونستم دیدنت تنها یک خوابه ...

فکر میکردم دیگه دوستت ندارم ...فکر میکردم دیگه برام مهم نیستی...فکر میکردم به نبودنت به ندیدنت عادت کردم..

فکر میکردم فراموشت کردم دیگه عطر نفسهات بوی تنت لمس دستات توی وجودم مرده..

اما توی خواب ازدر آغوش کشیدنت سر مست شدم از بوی تنت از عطر نفسهات به اوج آسمون پرواز کردم و با لمس دستات انگار ابرها رو لمس میکردم .

 وقتی داشتی میرفتی سیر نگاهت کردم با التماس نگاهت کردم  میدونستم دیگه نمیبینمت ...

وقتی از خواب بیدار شدم همه وجودم بوی تو رو میداد اشک پهنای صورتم رو پر کرده بود گریه کردنم به خاطر کوتاهی خوابم نبود به خاطر نبودنت بود...

دلم میخواست درون این شب تاریک فریاد بزنم نامت رو با تمام وجود داد بزنم دلم برات تنگ شده...

 چه قدر دلم برات تنگ شده چه قدر به وجودت در کنارم نیاز دارم اما تو کجایی؟ تو کجایی؟ نمی دونم! نمی دونم

تو کجایی

اومدنت شیرین بود

مثل یک خواب مثل یک رویای شیرین بچگی...

اما رفتنت درد ناک بود مثل یک کابوس یک کابوس سیاه درون شبهای طوفانی...

اومدنت  زیبا بود مثل زیبایی طلوع خورشید که پر از امید و زندگیست ...

اما به غمگینی غروب خورشیدیست که میدانی دیگر طلوعش را نخواهی دید...

تو خاطرت مي مونه صبح روز جدايي  

چكيد بر روي گونم اشكام با سر گردوني

براي تنهايي هات بخواي اونو بچيني    نكنه كه از محبت خارش رو تو نبيني   زخمي بشه تن تو در آغوشش بگيري

مي مونه در وجودم عطر تنت هميشه

يك لحظه بي ياد تو ميدونم كه نميشه

مي دوني كه مي شينم به پاي تو هميشه

بدون كه درد دوريت از من جدا نميشه

توي نفسهاي من اسمت زنده مي مونه

تو دفتر زندگيم عشقت به ياد مي مونه

تو دنياي آدمها چرا محبتي نيست؟

چرا توي دلهاشون محبت موندني نيست؟

چرا دلهاي مردم سياهه از سنگ شده؟

توي دل سياشون نور اميدي هم نيست...

چرا دلهاي مردم كوچيكه دريايي نيست؟

توي موج نگاشون حتي يه ساحل هم نيست؟

چه قدر تنگه خدايا اين دل تنهاي من

تو تنهايي اين دل حتي يه مهمونم نيست؟

ميگن شبهاي تاريك ستاره بارون ميشه!

اما تو روز تاريك حتي ستاره هم نيست؟

چرا ميون همه افتاده گرد غربت؟

روي لبهاي مردم حتي يه لبخندم نيست؟

تو دنياي آدمها همه ميخوان بمونن!!!

تو اين دنياي فاني هيچ كسي موندني نيست؟

كاش ميشد

كاش روزگار سر ناسازگاري را با من نداشت .كاش سرنوشت كمي با من مدارا ميكرد كاش صبرم بيشتر از اينها بود.

كاش ميتوانستم فراموشت كنم كاش ميتوانستم زخم نا مهربانيت را از ياد ببرم.

كاش امشب ......!!!!كمي با من مهربانتر بودي؟

شبها كه پلكهايم را بر هم مي نهم تا با يادت شب را صبح كنم مي دانم در آن لحظه تو با ياد ديگري پلك بر هم ميگذاري و با نامش از خواب بر مي خيزي.

هميشه رسم روزگار چنين بوده رسم عاشقي اين بوده تا دوستش نداري دوستت دارد و از پي تو مي آيد تا عاشقت كند اما همينكه عاشقش ميشوي او عاشق ديگري ميشود و ديگر دوستت ندارد.

چه قدر زجر آوره ساعتهايي كه او با ديگري دست در دست ديگري همگام با اوخنده كنان از كنارت بگذرند و او حتي تو را نبيند و اگر ببيند تو را نمي شناسد ؟؟؟چه لحظات زجر آوري!!!

 وتو به خانه برمي گردي با يك دنيا سوال و اما و اگر ها ,,,,و تنها درون خانه تاريك تنهايي گوشه اي به يادش باشي با خاطراتش تا تلخي نبودنش را با شيريني اخمهايش و شهد لبانش در هم مي آميزي.

آن هنگام كه با ديگري در حال گفتگويي آيا لحظه اي مرا به ياد مي آوري آيا به يادت مي افتد تنها تكيه گاه كسي هستي كه از نبودنت هميشه رنج كشيده و تو در سخت ترين شرايط تنهايش گذاشته اي و رهايش كردي.

آن هنگام كه به چشمانش نگاه مي كني  آيا به ياد چشمان منتظرم مي افتي كه ساعتهاست در انتظار توست!!

آن هنگام كه دستانش را در دستانت مي فشاري آيا لحظه اي به ياد دستانم مي افتي كه از غصه نبودنت زرد و پ‍ژمرده شده ...

آن هنگام كه سر بر شانه هايت نهاده و بر شانه هايت تكيه كرده آيا شانه هاي را به ياد مي آوري كه از نبودن تو شكسته شده !!

هنگامي كه بدنش را با سر انگشتانت لمس مي كني آيا به ياد بدني مي افتي كه از نبودن نوازشهايت  پوسيده...

مي دانم آنقدر مدهوش و ديوانه اش هستي كه ديگر عشق من در مقابلش رنگ باخته اما براي يك بار هم كه شده از خودت سوال كرده اي كدام يك وفا دارتر است ؟؟؟كدام يك عشقش واقعي تر است ؟؟؟

يك بار از خودت بپرس ؟ تنها يك بار....

ستاره ها

امشب براي ديدارت بي تابم و آرام و قرار ندارم ,امشب سخت دلتنگت هستم چند بار پلكهايم را ميبندم,تا نقش زيباي رخت را مجسم كنم اما افسوس كه در پشت پرده خيال جز يك تصوير تارو مبهم از تو به تصوير كشيده نشده.

از فرط ديوانگي و جنون نبودنت و از فرط دلتنگي به زير آسمان مي روم هوا سرد سرد است و تمام وجودم از سرما ميلرزد.

اما من از آن همه سرما لذت ميبرم و تو خوب ميداني كه من سرما را به خاطر تو دوست دارم و به ياد تو مي افتم و دفتر خاطراتم با تو ورق ميخورد و از به ياد آوري لحظات شيرين با تو بودن قلبم فشرده شد و تكه تكه هاي قلبم درون وجودم ذوب شد و از چشمانم جاري...

از رسم روزگار به خدا شكايت ميكنم به آسمان نگاه ميكنم ستاره ها درون دل سياه شب چشمك ميزنند و همانند اشك عاشقان مي درخشند من شب را دوست دارم او راز نگه دار خوبيست ...

آه ستاره ها ,ستاره هاي زيبا اين منم عاشق دلباخته و دلتنگ...اين منم كه در دل سكوت شب آمده ام تا با شما راز دل بگويم آمده ام تا خلوتم را با شما قسمت كنم.

آيا شما ميدانستيد كه در اين دنياي خاكي چيزي جز جفا نيست كه خود را در دل سياه و تاريك شب پنهان كرده ايد ؟

مگر شما ميدانستيد كه عشق چيست و درد جدايي چيست كه اين مقدار از زمين فاصله گرفته ايد؟

شما ميدانستيد اينجا تمام دلها پر از غم و غصه ست تمام چشمها پر از اشكه ,كه به نزديكي خدا پناه آورده ايدو به او نزديك شده ايد ؟؟؟؟كاش مرا همراه با ميبرديد!!!!

ستاره ها همراه من از درد عشق بناليد و از درد نبودنش از درد نديدنش با من اشك بريزيد....

ستاره ها به من بگوييد چه شد كه تقدير من اينطور رقم خورد !!چه شد كه بر لبانش آهنگ و ترانه مرد...

چه شد كه دوستت دارم گفتنها زرد شد و خشكيد... چه شد كه شعله هاي نگاهش سرد شد... چه شد كه آتش عشق من درون قلبش خاموش گشت.. چه شد آن همه محبتي كه داشت تبديل به بي تفاوتي شد ؟؟؟؟

كاش ميشد من در وجود او گم ميشدم و هيچ كس نشانه اي از من نمي يافت كاش من در او خلاصه ميشدم و من او ميشدم و او خود باقي مي ماند...

زير اين سقف پر از نم نم بارون خدا  مي نويسم نامه اي روي اين كاغذ سرد بي صدا  مي نويسم از پس اين جاده دور بي صفا  دوري تو سخت برام اي نازنين بي وفا  مي نويسم از غمي كه لونه كرده در دلم  از همون اشكاي گرمي كه چكيد رو گونه ام مي نويسم من برات از غم تنهاييهام  از همون گردو غباري كه نشست روي لبام  مي نويسم نامه اي پر درد دور از رنگ و ريا  بدون كه ياد توام توي اين تلخي فاصله ها  بنويسم يا كه فرياد بزنم اي عزيز دوري تو زجر برام توي اين دنياي زندون خدا

صدایم سلامی است از هوای سبز دشت محبت به تو مادر ....به تو که صداقت زلال جویباران را می شناسی ....صدایم سلامی است به تو ...به تو که شور و احساس شاپرکها را می ستایی... مادرم سلامم را پذیرا باش. آن روز که همانند پرنده طوفانزده و آشیان گم کرده از دیار غربت عشق به آغوش پر از مهر و محبت تو روی آوردم آغوشی که سرزمینی است بی انتها سرزمینی که  پر از نور امید است.حرارت خورشید و بوی باران دارد عطر گل و بهار جاودان دارد .در این دنیای پر هیاهو چشمان من تنها با دیدن توست که آرام می گیرد مادرم با صدای بی صدایی فریاد می زنم دوستت دارم

تو عقاب آسمونی..................... من کبوتر زمینم.                                                            تو فرشته خیالی .....................من یه کابوس سیاهم.                                                     تو یه کوه پر غروری....................من همون خاک حقیرم.                                                    تو یه دریای بزرگی.....................اما من کویر خشکم.                                                       تو مثل سرو استواری...................اما من یه شاخه بیدم.                                                  تو مثل خورشید تابان..................اما من شب سیاهم.

از همان ابتدا میدانستم هر آغازی پایانی دارد و هر سلامی یک خدا نگه داری!!! اما نمی دانستم قصه ما پایانی دارد گمان می بردم قصه عشق ما تا ابد روایت می شود قرار نبود قصه ما نا تمام به انتها برسد قرار نبود نیمه های راه از هم جدا شویم از همان ابتدا کنار آن کوه با شکوه عهد را به صداقت بستیم چرا باید داستان ما از یکی بود و یکی نبودش با دروغ شروع شود؟؟؟ چرا بر خلاف وعده رفتار کردی ؟ چرا آنقدر مرا رنجاندی که از با تو بودن سیر شوم چرا نفرت را مهمان خانه دلم کردی؟آری با تو هستم تو که داستان عشق را شروع کردی تو که راوی این قصه بودی تو دیگر چرا؟؟؟چرا دروغ چرا نیرنگ و فریب؟؟؟ نمی دانم تو را نفرین کنم یا خودم را ...قلبم را نفرین کنم یا گامهایت را ... دیدگانت را نفرین کنم یا اشکهایم را ...عشق را نفرین کنم یا قلبت را که جایگاه کس دیگری بود ..نگاه کن !نامت را به وضوح بر روی تکه های شکسته قلبم نوشته ام... آن شبها و روزها که از عشق تو به جنون رسیده بودم  آن هنگام که سراسر وجودم را پیچک های عشق تو دربر گرفته بود نه عشقم را باور نداشتی و نه محبتهایم را ...حال که نفرت از تو سراسر وجودم رادر برگرفته نفرتم را باور نداری ..نه عشقت را به سادگی به دست آوردم ونه نفرت از تو را پس از من نخواه که به تو تقدیمشان کنم... 

زیر این سقف کبود چیزی جز یادت نبود                                     یاد تو بود تو خاطرم چه می شه کرد همینکه بود                          از توی جاده های دور اومدم به دیدنت                                       تا که باز بهت بگم ای نازنین دوست دارمت

یادته اون شب زیبا درون اون جاده پر پیچ و خم مه گرفته درون اون بیشه که میعاد گاه قلبم بود من همراه تو و دست در دست تو درون عرش خدا سیر می کردم و تو با اسرار من ...با شور و حس خاصی با اون صدای قشنگت خوندی: توی تنهایی یک دشت بزرگ که مثل غربت شب بی انتهاست یه درخت تن سیاه سر بلند آخرین درخت سبز سر پاست...حس عجیبی داشتم هر چه از سر گذشت دردناک این درخت می خواندی من بیشتر در خود فرو میرفتم ...آنقدر که حس درخت را با تمام وجودم حس می کردم...سر گذشتی که بی شباهت به زندگی پر از غم و اندوه من نبود سر گذشتی که پایانش جدایی از ریشه بود یعنی تو...درختی که تنها بود ...درختی که تمام دلخوشی او به لانه های پرنده ها و به مسافرای خسته بود منم مثل این درخت تنها بودم منم تمام دلخوشیم به قلم و کاغذم بود...منم مانند این درخت سر به آسمان می ساییدم... منم غرور داشتم از اینکه کسی نتوانسته بود به حریم قلبم وارد بشه....منم مانند این درخت روی قلب و روح و احساسم پر بود از زخم بی محبتیها زخمهای عمیقی که از غریبه و آشنا خورده بودم اما هنوز سرپا و استوار مانده بودم و زیر تازیانه ها و شلاق زمانه سر خم نکرده بودم...تا اینکه تو آمدی تویی که بی شباهت به آن بی خستگی خورجین به دست نبودی آری این تویی که کنار من نشسته بودی و آنقدر محو خواندن بودی که غم از دست دادنت را درون اشکهایم ندیدی..آنقدر به حس درخت نزدیک شدم که صدای ناله هایش صدای فریادش از اعماق وجودم بلند بود و دلواپسیش را با تمام وجود حس کردم ...و کومه های بی امون تبر را برتن خود احساس می کردم و با درخت هم صدا شدم ...آخرین ضربه رو محکمتر بزن ...آخرین ضربه رو محکمتر بزن...به تو نگاه می کردم به تویی که بی خستگی من بودی اما تبری در دست نداشتی فقط همان خورجین قدیمی و قشنگ که پر بود از عشق و مهربونی ....در اون لحظه قشنگ به چشمانت نگاهی انداختم به تو گفتم زمان جدایی از توست که تبر به ریشه زندگی من میخورد و من مانند این درخت دلواپس و نگران بر روی زمین خواهم افتاد...آری و حال سالهاست که نگران بر روی زمین افتاده ام بی خستگی من کجایی؟؟؟